Dedim ki :
Görmedim
Bir serçenin kursağından büyük lokma aldığını
Bir köpeğin kemik için başka bir köpeği kemirdigini
Görmedim
Bülbülün daha güzel ötüyor diye başka bülbüle kin güttüğünü
Nankör diye bildiğimiz kedi
Ekmek verdim diye minnet etmedi bana
Nankör değildi aslında
Nankör olan bendim
Bildi o rizkin geleceğini
Sadece aracı bendim
Bildi rizkin ona her gün kimin gönderdiğini
Bende bildim , sandım
Fikrim vardı benim hayvanlardan üstün
ben unuttum verileni o unutmadı
Aklın yanına verilen fikir yetmedi insana
Hayvandan daha üstün olanı
Hayvandan daha aşağı çekti
Beni yorarken aklımdaki sorular
Dedi ki :
Allah emreder başlarken
Tek kelime ile
Öyle başladı yerin yüzünün yaratılışı, insanın varoluşu
Önce yeryüzünden bir toprak aldı
Her renk
Siyah, beyaz, kırmızı
Her çeşit
Yumuşak, sert, şekil şekil
Sonra yeryüzünden toprak alındı yine
Her huydan
Sevgi ve gadap dolu
Öfke ve muhabbetli topraklar
İnsan bu pis su ile toprak arasında
İmtihanı da öyle zaten
Özü saf, temiz, temizleyen
İmtihanı unutma ey insan
Nerden geldiğini
Ne olduğunu
Sonra insan toprakla insan oldu
Toprak oldu
Su oldu
Ol oldu
Özünü unutmadan oldu
Mu?
İnsan işte
Yeryüzünden bir parça alındı
Sonra parça yerine konuldu
Görev başladı.
Bismillah
Ve sonra dedim ki
Yerin yüzünün sahibi olan Allah
Yalnızca sana sığınırım
Yazan, Zeliha Günültaş ( Abimle yazdım )
