Güneş, aydınlığı da alıp batmakta
Gece ise
Bütün karanlığıyla
Türkiye’nin üstünde…
Etrafı sessizlik kaplıyor
Ama
Sanki fırtına öncesi sessizlik
Bir zaman sonra esip gürleyecek
Bir ses işitiliyor
Bir kadın
Sesinden çaresizlik akıyor
Ve işte!
Sona erdi sessizlik
Fırtına alabildiğince koptu!..
Sanki kıyamet kopacak
Gökte öyle bir ses ki
Yırtılacak gökyüzü
Meğerse savaş uçaklarıymış
Sokaklar desen
Tanklardan geçilmiyor
Önce korku saldı yüreklere
Çocuklar tir tir titremekte
Büyüklerimizin gözleri yaşlı
Dudaklarından dualar dökülmekte
Sonra bir ses işitiliyor
Camilerden selalar yükselmekte
Gökyüzü inim inim
Bu göğüs desen imanla dolup taşmakta
Bu ecdat ki şehadet şerbeti için koşmakta
O masmavi denizlerimizin üstünde
Kanlar dökülmekte
Ama bu vatan ki
Herşeye bedel
Bunu gören düşman askerleri
Feryad-ı figan teslim olmakta
Ve
Türkiye’nin üzerine güneş doğdu
Her yer aydınlık
Ve o şanlı bayrak
Özgürce
Gökyüzünde dalgalanmakta
O kan kırmızı bayrağımız için
Bir kez daha şehit oldu bu ecdat
Yazan, Fatma Uygur ( Bakırköy Anadolu İmam-Hatip Lisesi / 11-B )
