Uzun soluklu günler ya da aylar
kurmuyorum düşümde
daha fazla kirlenmeden,
hissizleşmeden,
bâtıla batmadan,
batırılmadan,
annemle yaşayacağım
birkaç anı
hatıra yeterli geliyor.
Tabi dostlarım da var.
Ama onları beklerim ben
bazen hayatı,
yaşadığım dönemi,
kabir de bahsedilen
azap günlerine benzetiyorum,
bazen de dostlarımla, kardeşlerimle
cennete bir sofra kurulmuşta
oturuyor gibi.
Galiba sevginin bir maden olsa
zümrüt ya da sedef
en değerli olacağı
en pahalıya satılacağı dönemdeyiz
öyle az öylesine güzel ki
doyamıyor insan bazen
ama o madeni elde etmek için
çok çabalamak gerekiyor
belli ki…
Sanırım ben yoruldum
en değerli ve en pahalı
olan sevgiyi bana karşılıksız
ve sonsuz veren
annemle yetineceğim
düşleri dua,
duaları gerçek yapan
Rahmana sığınacağım.
Yazan, Zeliha Günültaş
