Yorgunluğumu ümitsizliğimi ifade edecek kelimeler bulamıyorum artık heybemde…
Dilim ifadelerini yitirmiş , kalemimse kağıdıma öfkeli…
Yanaklarımdan süzülen her yağmur damlası fırtınalı bir kaçışın habercisi…
Zihnimdeki onca belirsizlik, yüreğime huzursuzluk veren bu kalabalıklar ..
Hepsinden , hepsinden uzaklaşmalı.. Bir an önce ardında bırakmalı her şeyi.
Yolum uzun.. Hayalin karanlık..
Sokak başlarında yeşeren kırgınlıklarıma ufak bir serzenişten fazlası yok bu günde ..
Bırakın beni ey karanlıklar bir kez olsun güçlü görüneyim.
Bunu başarabilmiş olmakla yetineyim. Bırakın da gideyim..
Varsın teğet geçsin umut ışıkları yüreğimi ..
Gün bitiminde defalarca ezberlenmiş yollara rast geleyim , unutulmuşlara yöneleyim .
Bırakın sadece ben seçeyim.
Doludizgin yol alabileyim artık kararsızlığımla..
Ardından koşayım mesela …
Varsın yetişemiyim.
Lütfen bırakın , bırakında hayallerime bir kez temaşa edeyim
Bırakın da gideyim …
Yeterince geç kaldım..
Yazan, Rastlansal
